Հավատա՞լ «Չար աչքին», թե ոչ

YouTube-յան ալիք՝ «Ժամանց & Տեղեկատվություն»։ FB էջ՝ erkusov.com: Մենք՝ TikTok-ում: Մենք՝ Ինստագրամում։

Բոլորիս հետ էլ երբեմն կատարվում են դեպքեր, որոնք բացատրությունների չեն ենթարկվում: Երբ սև կատուն կտրում է մեր ճանապարհը, մի փոքր ուշ որևէ սարսափելի բան է կատարվում:

Ճաշի ժամանակ, երբ դանակը կամ պատառաքաղն ընկնում է, բոլորն ասում են՝ մարդ է գալու: Եվ երբ մարդը գալիս է, զարմանում ենք՝ պատառաքաղն ի՞նչ գիտեր, որ մարդ է գալու: Շրջապատից մեկը, ում չենք սիրում, հաճոյախոսում է՝ ինչ հիանալի զգեստ ես հագել, և զգեստի հետ ինչ-որ անախորժ բան է կատարվում:

Երբեմն մտածում ու ուրախանում ենք, որ տարվա ընթացքում չենք հիվանդացել և… մեկ-երկու օրից որևէ վարակ ենք ձեռք բերում:

Երբ մոռանում ենք մատանին կամ մեկ այլ իր, որը սովորաբար մեզ հաջողություն է բերում, օրը թարս է դասավորվում և անհաջողության մատնվում...

Ի՞նչ է սա: Զուգադիպությու՞ն: Թե՞ ինչ-որ անտեսանելի ուժեր են գործում մեր փոխարեն: Ո՛չ, դրանք ոչ զուգադիպություններ են, ոչ էլ անտեսանելի ուժեր:

Բոլոր այս «դժբախտ պատահարների» մեղավորն ինքներս ենք: Այս ամենի պատճառը մեր կարծրացած դիրքորոշումներն են:

Երբ գիտենք, որ սև կատուն լավ նշան չէ, արդեն դիրքորոշվում ենք ինչ-որ դժբախտության: Այսինքն՝ մենք «թույլ ենք տալիս», որ այդ դժբախտությունը կատարվի: Մենք սպասում ենք վատ բանի, բացասական դիրքորոշում ունենք և արդեն, անկախ մեր ցանկություններից, մոռանում ենք «պաշտպանվել» և ինքներս մեր օրը տհաճ ենք դարձնում, հետո բացատրում դա կատվով:

Շատ հաճախ ներշնչում ենք մեզ, որ ինչ-որ մեկը «չար աչք» ունի՝ մոռանալով, որ ինքներս էլ չենք համակրում այդ «չար աչք» կրողին: Պարզ է, որ ինքնըստինքյան այդ մարդը, ում մենք չենք սիրում, նույնպես բացասաբար է տրամադրված մեր նկատմամբ: Իսկ երկու, թեկուզ չարտահայտվող, բայց միմյանց ատող մարդկանց միջև կուտակվում է զայրույթ: Եվ այդ զայրույթը ստիպում է լարվել, անբնական, ոչ սովորական վարքագիծ ցուցաբերել, իսկ նման պայմաններում անհնար է, որ ինչ-որ տհաճ բան չկատարվի: Այս ամենը նույնպես բացատրում ենք «չար աչքով»:

Կամ յուրաքանչյուրիս շրջապատում էլ գոյություն ունի այնպիսի անձնավորություն, որի հետ մենք վախենում ենք խոսել մեր պլանավորած գործերից, որովհետև ամեն անգամ, երբ նա իմանում է մեր գործերի մասին, ոչինչ չի ստացվում:

Սրան ևս կա բացատրություն:

Եթե արդեն ձեռք ենք բերել դիրքորոշում (միևնույն է, դրական թե բացասական), այդ դիրքորոշումը հաստատման ճանապարհներ է փնտրում և՝ ոչ մեկ անգամ, այլ ամեն «հարմար» իրավիճակում: Այդ պատճառով էլ ասում են՝ ՁԵՌՔ ԲԵՐ ԴԻՐՔՈՐՈՇՈՒՄ, և ԱՅՆ ՔՈ ՓՈԽԱՐԵՆ ԿԱՆԻ ՄՆԱՑԱԾԸ:

Ամեն անգամ այդ «չար» մարդուն հանդիպելիս, մեր դիրքորոշումն սկսկում է գործել (և ինչքան այդ դիրքորոշումն ուժեղ է, այնքան աննկատ է նա գործում): Իսկ որպեսզի այդ դիրքորոշումը հաստատվի, մեր գործերը պետք է խափանվեն: Այդ իսկ պատճառով էլ առանց գիտակցելու, մեզանից աննկատ սկսում ենք «խափանել» մեր գործերը: Եվ չհասկանալով, որ այդ ամենի մեղավորը բացասական դիրքորոշումն էր, զարմանում ենք «չար աչքի» հզորության վրա:

Ո՞վ է մեղավոր, որ մենք ձեռք ենք բերում բացասական դիրքորոշումներ: Մենք ինքներս: Եվ միայն մեզնից է կախված՝ «չար աչքը» մեզ կկպչի, թե՝ ոչ:

Եկեք միասին, յուրաքանչյուրս առանձին, սկսենք ձերբազատվել ոչ պետքական, մեզ խանգարող դիրքորոշումներից:

Դրա համար պետք է ձեռք բերել բացասական դիրքորոշմանը հակառակ դիրքորոշում:

Առաջին քայլը թող լինի հետևյալ դիրքորոշումը՝ «ՉԱՐ ԱՉՔՆ ԻՆՁ ՉԻ ԿՊՉՈՒՄ»:

Կիսվել...