Ես դեռ դրա տպավորության տակ եմ։ Դրա համար էլ ուզում եմ ձեզ էլ հաղորդակից դարձնել։ Ուրեմն 20 րոպե առաջ դուրս եմ գալիս  Հնդկաստանի Ասամ նահանգի մայրաքաղաք Գովահատիի տաճարից։

Դուրս եմ գալիս ու տեսնեմ՝ հնդկուհիները ճամփեզրին կանգնած միզում են։ Ոչ թե պպզած, այլ՝ բոյաբոյ կանգնած։  էն էլ էնքան բարձր էին շեռը չռռացնում, որ էլ ասելու չի։ Ոչ ամոթ ունեին, ոչ՝ աբուռ։ Այ էդպես՝ շրջազգեստները վեր քշտած՝ իրենց գործը տեսնում էին։

---